“Vanuit de woestijn van Sin trok het hele volk van Israël verder, van de ene pleisterplaats naar de andere, volgens de aanwijzingen van de HEER. Toen ze hun tenten opsloegen in Refidim, bleek daar geen water te zijn om te drinken. Ze maakten Mozes verwijten. ‘Geef ons te drinken, geef ons water!’ zeiden ze.”
Exodus 17: 1 en 2
Israël leek op een zeurend, dat met zijn vuisten op tafel slaat. Ik wil water, ik wil water, ik wil water. Maar kijk eens naar jezelf. Zijn wij ook niet altijd teveel bezig met onze aardse zaken? En het kan niemand van ons ontgaan dat we gemakkelijker honderd-uit praten over ons werk, onze hobby’s, onze vakanties en onze kinderen en kleinkinderen dan dat we honderd-in praten over ons geloof, over Jezus die in ons woont, over de wonderen die de Geest in ons leven doet. Neem in deze vastentijd de tijd om in te keren tot jezelf: Hoe kun je loskomen van dingen waar je aan vast zit en die je hinderen om dichtbij God te blijven en contact maken met het leven van de Geest IN ons, als we zo vaak schuil gaan achter een dikke laag ego?
